A esquerda adoita caer nunha crítica adolescente a todo o que hai, sen chegar á madurez de elaborar propostas realistas para substituír o sistema. Resulta comprensible que exista certa dificultade en destacar medidas viables cando a militancia máis ideoloxizada esixe certo discurso ritual, pero iso tamén forma parte do proceso de maduración dos partidos que deben ser capaces de abandonar ladaíñas dogmáticas a favor de propostas instaladas na realidade que, non por iso, teñen por que deixar de ser todo o radicais e revolucionarias que se queira.